Gustaw Holoubek - dzieciństwo, młodość i pierwsze lata kariery |
Wpisany przez W.P. | |
poniedziałek, 09 lutego 2015 23:03 | |
Gustaw Holoubek – dzieciństwo, młodość i pierwsze lata kariery Gustaw Holoubek najczęściej bywa kojarzony z teatrem i filmem. Jednak przez pewien okres ten polski aktor i reżyser pełnił również funkcje dyrektora teatrów oraz sprawdzał się jako pedagog. Przez dwie kadencje był również posłem Sejmu PRL. Jedną kadencję poświęcił pracy senatora. Oto jak wyglądało dzieciństwo i początki kariery tego wybitnego artysty.
Dzieciństwo i młodość Gustaw Holoubek przyszedł na świat 21 kwietnia 1923 roku. Imię otrzymał po ojcu, z pochodzenia Czechu, który po I wojnie światowej postanowił zamieszkać w Polsce. To właśnie tu były legionista II brygady poznał pewną owdowiałą Polskę, z którą się później ożenił. Najmłodsze lata Holoubek spędził na Zwierzyńcu w Krakowie, niedaleko „Cracowii” oraz Błoń. Ponieważ ojciec Gustawa zmarł, gdy ten miał zaledwie 10 lat, na jego postawę w dużej mierze wpływali koledzy z podwórka. Już jako młody chłopak Holoubek uwielbiał czytać. Początkowo największym zainteresowaniem cieszyły się bajki braci Grimm, Marii Konopnickiej czy Jana Christiana Andersena. Później przyszła fascynacja książkami Kornela Makuszyńskiego, Karola Maya oraz literaturą przygodową. Największe wrażenie na dorastającym Gustawie zrobiły jednak dzieła Sienkiewicza. Egzamin dojrzałości Holoubek zdał w 1939 roku. Jednak zamiast iść na studia, młody Gustaw, wzorem ojca wybrał wojnę. Jego udział w kampanii wrześniowej skończył się pobytem w obozie jenieckim pod Magdeburgiem. Później przeniesiono go do Torunia. Trudne, obozowe warunki spowodowały, że Holoubek zachorował na gruźlicę. W kwietniu 1940 roku postanowiono go zwolnić. Siedemnastoletni Gustaw mógł więc wrócić do Krakowa, gdzie spędził resztę wojny pracując w gazowni. To także wtedy odkrył w sobie aktorskie powołanie i wstąpił do kółka dramatycznego, do którego z czasem dołączył również sam Tadeusz Łomnicki. Kariera Dalszą edukację kontynuował dopiero po wojnie, dostając się do studia aktorskiego działającego przy krakowskim Teatrze Słowackiego. To właśnie tam poznał swojego późniejszego mistrza, Władysława Woźnika. Ze względów zdrowotnych Holoubek nie mógł jednak kontynuować nauki. Po powrocie z sanatorium udało mu się jednak zaczepić w Teatrze Słowackiego. Później jego grę można było podziwiać w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach. To właśnie tu poznał swoją żonę, aktorkę Danutę Kwiatkowską. Choć nie posiadał dyplomu reżysera, postanowił spróbować swoich sił również na tym polu. Jego reżyserski debit miał miejsce 12 kwietnia 1952 roku, podczas premiery spektaklu „30 srebrników” autorstwa Moranda Fasta. Samego Holoubka również można było oglądać na scenie w roli agenta FBI. W tym samym roku jego grę można było podziwiać również na dużym ekranie w „Żołnierzach zwycięstwa” Wandy Jakubowskiej. Polski pisarz i publicysta Leopold Tyrmand skrytykował film uznając go za „komunistyczną chałę” i „bełkot na miarę Giewontu”. Po raz Holoubek pierwszy miał szansę na karierę w stolicy w 1953 roku, kiedy to współpracę w Warszawie zaproponował mu Bohdan Korzeniowski. Choć Holoubkowi bardzo zależało na pracy pod jego okiem, zrezygnował. Propozycja wystąpienia w roli Stalina okazała się w tej kwestii kluczowa. Na deski warszawskiego teatru Holoubek trafił jednak kilka lat później występując w spektaklu „Trąd w Pałacu Sprawiedliwości”.
|
|
Poprawiony: poniedziałek, 09 lutego 2015 23:08 |